Soms vraag ik me weleens af of ik de goede opleiding heb gekozen. Ik vind het geweldig met kinderen te werken en heb er veel plezier in. Maar is dit wat ik de rest van mijn leven wil doen. Elk kind is uniek en elk kind is elke dag weer anders maar voor mijn gevoel is het een routine. Elke dag heb je dezelfde standaard dingen die moeten gebeuren en de dingen die je doet. De kinderen maken de uitdaging. Maar heb je daar niet een keer genoeg van..? Raak je daar niet op uit gekeken..? Vraag ik mezelf over vijf jaar of als ik zelf kinderen heb `of dit echt wel is wat ik wil`...? zulke vragen spoken wel eens door mijn hoofd.
Kinderen zijn leuk, maar ook als je zelf nog kinderen hebt. En als je ouder wordt en niet meer zo levendig bent en lenig als nu. Voor mijn gevoel kan ik de kinderen de standaart dingen dan nog maar geven. De verzorging, maar ook dat deel liefde, dat speelse enz..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten