Ik heb een stuk gemaakt over de echtscheiding van ouders. (bibliotheek)
Hoe de kinderen kunnen gaan reageren zodat je weet hoe het kind een beetje in elkaar zit en wat je kunt doen.
Ik vond dit best moeilijk, omdat mijn ouders nog bij elkaar zijn.
En ik daardoor een groot inlevingsvermogen nodig had om het te begrijpen.
Buiten dat om vond het wel interessant om te weten omdat een scheiding tegewoordig niet meer iets is waar mensen van staan te kijken.
Naar mijn mening lijkt het bijna volkomen normaal tegenwoordig.
Het is dan ook zo dat de kinderen vaak niet de aandacht krijgen die ze nodig zijn, omdat het toch normaal lijkt.
Maar de kinderen hebben het er wel heel moeilijk mee.
Het was ook moeilijk om te schrijven omdat ik mij er een voorstelling bij heb gemaakt dat mijn ouders zouden gaan scheiden.
Ik ben dan wel 19 jaar oud op dit moment, maar ik zou het er nu ook heel moeilijk mee hebben.
Ook omdat ik nog thuiswonend ben en dan toch een `keuze` moet maken bij wie ik in huis ga wonen.
Want op mezelf wonen kan ik op dit moment nog niet betalen.
Ik zou er zelf kapot van zijn, dus laat staan hoe het is voor een kind die zelf mag kiezen bij wie hij/zij gaat wonen.
Het artikel maken was wel heel interessant maar ook wel pittig.
Voor mijn gevoel was het belangrijk om te doen en ben ook blij dat ik het heb gedaan.
Zodat ik een andere kijk heb gekregen op een echtscheiding en ik weet hoe kinderen hierop kunnen reageren.
Het was dus al met al een leuke en interessant onderwerp om over te schrijven.
donderdag 15 november 2007
Een echtscheiding...
In mijn werk zal ik later ook geconfronteerd worden met de echtscheidingen van ouders.
Daarom vond ik het belangrijk mij hierin te verdiepen.
Echtscheiding
Ieder kind gaat er vanuit dat zijn vader en moeder gewoon altijd bij elkaar blijven.
Vooral jonge kinderen vinden dit zo vanzelfsprekend dat ze er geen moment aan twijfelen dat dit altijd zo blijft.
Maar wanneer deze situatie plotseling blijkt te veranderen door een scheiding wordt het vertrouwen van het kind ernstig op de proef gesteld.
De scheiding is nog maar het begin van een reeks van veranderingen in het leven van het kind.
Maar ook al voorafgaand aan de scheiding is natuurlijk al een periode van spanning geweest.
Het kind weet vaak na een scheiding niet meer wat hij kan verwachten en voelt zich vaak ook schuldig aan de ruzie tussen de ouders.
Het is een angstige periode waarin heel veel kinderen probleemgedrag beginnen te vertonen.
Ieder kind heeft zijn eigen manier van reageren...
De scheiding van de ouders is voor kinderen een ingrijpende verandering in hun leven.
Een scheiding roept bij kinderen veel uiteenlopende gevoelens op.
Na de scheiding laten kinderen veel verdriet zien maar ook angst voor de onbekende situatie en soms ook boosheid naar de ouders toe.
Vooral wanneer er een derde persoon in het spel is kan boosheid de boventoon voeren bij de enoties van het kind.
Maar soms zijn kinderen na een scheiding ook opgelucht en tevreden omdat er een eind is gekomen aan een zeer nare periode van veel ruzies in huis.
Deze gevoelens zijn zowel voor het kind, de ouders en de omgeving vaak minder goed te begrijpen.
Van deze gevoelens kunnen kinderen zeer in de war raken en opnieuw erg verdrietig en boos worden.
Een kind wil namelijk helemaal niet blij of opgelucht zijn met het vertrek van een ouder. Kinderen kunnen erg in de war raken van hun tegengestelde gevoelens na een scheiding.
Daarnaast zien we ook een groep kinderen die heel weinig emoties laten zien.
De scheiding lijkt hun weinig te kunnen schelen, maar meestal is het tegendeel waar.
Vaak stellen kinderen zich zo op om de ouders te ontzien.
Deze kinderen gedragen zich dan ook vaak extra lief of trekken zich erg terug om de ouders niet tot last te zijn.
Emotionele gevolgen van een scheiding
Ondanks het toch regelmatig voorkomt dat ouders gaan scheiden, schamen veel kinderen zich toch voor het feit dat hun ouders gescheiden zijn of gaan.
Ze vinden het moeilijk er met leeftijdsgenoten over te praten uit angst om gek of zielig gevonden te worden.
Soms speelt ook schaamte een rol wanneer het kind veel materialistische dingen is kwijtgeraakt door de scheiding.
We zien vaak bij kinderen van gescheiden ouders dat zij een gedeelte van de schuld van de scheiding bij zichzelf leggen.
Gedeeltelijk komt dit doordat vooral wat jongere kinderen zichzelf een grote rol toedichten in wat er om hun heen gebeurd.
Vooral peuters kunnen de schuld erg naar zich toetrekken, omdat zij zichzelf nog erg als de belangrijkste persoon in de wereld beschouwen.
Maar door de schuld op zich te nemen, proberen kinderen ook grip op de situatie te krijgen.
Iets wat buiten ze om gebeurd is is beangstigend en hebben ze niet in hun macht.
Door de schuld op zich te nemen, krijgen ze het gevoel het ook weer te kunnen herstellen.
Vanaf het eerste begin van de scheiding is het dan ook zeer belangrijk dat de kinderen buiten de conflicten gehouden worden.
Ook moet steeds weer aan het kind uitgelegd worden dat de papa en mama gaan scheiden, maar dat dit niet de schuld van het kind is.
Scheiden is iets wat grote mensen doen en daar hebben kinderen geen invloed op, dus ook geen schuld aan.
Bijna alle kinderen blijven na de scheiding hopen dat het wel weer goed komt.
Dit wordt nog versterkt wanneer een van de ouders eigenlijk niet wilde scheiden en het kind dit weet.
Het is dan ook zeer belangrijk dat wordt benadrukt ten opzichte van het kind dat de scheiding echt definitief is.
Veel ouders vinden het moeilijk om dit zo tegen hun kind te zeggen, ze zijn bang het kind verdriet te doen.
Maar het kind heeft meer verdriet door valse hoop.
De scheiding levert ook een hoop onzekerheid op.
Vaak zijn kinderen bang bepaalde dingen te moeten inleveren door de scheiding, wat natuurlijk een reëele angst is, omdat een scheiding vaak ook financieele gevolgen heeft.
Maar sommige kinderen zijn ook bang dat de ouder bij wie ze wonen de situatie niet aan zal kunnen.
Bij sommige kinderen bestaat ook de angst dat de andere ouder misschien óók wel weggaat.
Het kind voelt zich dan erg in de steek gelaten door de vertrekkende ouder.
Een scheiding kan kinderen ook het gevoel geven dat de ouders niet genoeg om het kind geven.
Waarom blijven de ouders niet bij elkaar zoals het kind graag wil, is dan vaak de gedachten van het kind.
En als papa en mama kunnen stoppen met van elkaar houden dan kunnen de ouders ook stoppen met van het kind houden.
Dit is een zeer beangstigende gedachten.
Soms zijn kinderen zelfs bang om net als de vertrekkende ouder' weggestuurd' te worden.
Deze twijfels over de liefde van de ouders wordt vaak geuit door lastig, aandacht vragend gedrag.
Het kind test op deze manier de liefde van de ouders uit: "Houden ze ook nog van me als ik vervelend doe".
Een ander groep kinderen probeert de ouders juist tot extra steun te zijn.
Ze stellen zich zeer meegaand op en proberen de ouder te helpen waar dat kan.
Soms gaat dit zo ver dat het kind zich gedeeltelijk verantwoordelijk gaat voelen voor de ouder.
Dit gebeurt vooral wanneer de kinderen al wat ouder zijn op het moment van de scheiding.
Het is na een scheiding ook van groot belang dat de ouders het kind duidelijk maken dat het geen keuze hoeft te maken tussen de ouders.
Er moet voorkomen worden dat het kind het gevoel heeft partij te moeten kiezen.
Een kind kan geen partij kiezen tussen de ouders want het wil de liefde van allebei en wil beide ouders geen verdriet doen.
De basis hiervoor wordt gelegd door als ouder nooit negatief over de andere ouder te praten tegenover het kind.
Steun voor het kind zoeken
Kinderen hebben tijdens en na een scheiding veel steun en uitleg nodig.
De belangrijkste steun moet toch van de ouders komen, hoe moeilijk dit soms ook is.
De scheiding is voor de ouders ook een zeer moeilijke periode.
Er moet veel geregeld worden, de toekomst is onzeker en ook de eigen emoties bij de scheiding spelen natuurlijk een belangrijke rol.
Daarnaast vinden de ouders het vaak door schulgevoel ook moeilijk om met het kind over de scheiding te praten.
De omgeving van het kind (opa/oma, leraar, buurvrouw etcetera) kan dan ook de nodige steun bieden.
Door het kind afleiding te bieden, door wat extra aandacht te geven, als luisterend oor en objectieve gesprekspartner.
Vanuit school kan er begrip zijn wanneer het leren een tijdje minder goed gaat.
Het is dus van groot belang voor de kinderen eerlijk te zijn over de scheiding en de mogelijkheid te bieden op een open manier te praten met de ouders.
Het kind zal niet altijd open staan voor een gesprek, maar het is goed als ouder wel steeds deze mogelijkheid te bieden.
De kinderen zijn na een scheiding gebaat bij een beetje extra aandacht, maar ook zo snel mogelijk weer regelmaat en structuur in hun leven.
Daarom vond ik het belangrijk mij hierin te verdiepen.
Echtscheiding
Ieder kind gaat er vanuit dat zijn vader en moeder gewoon altijd bij elkaar blijven.
Vooral jonge kinderen vinden dit zo vanzelfsprekend dat ze er geen moment aan twijfelen dat dit altijd zo blijft.
Maar wanneer deze situatie plotseling blijkt te veranderen door een scheiding wordt het vertrouwen van het kind ernstig op de proef gesteld.
Alles wat vertrouwd was is plotseling verdwenen.
De scheiding is nog maar het begin van een reeks van veranderingen in het leven van het kind.
Maar ook al voorafgaand aan de scheiding is natuurlijk al een periode van spanning geweest.
Het kind weet vaak na een scheiding niet meer wat hij kan verwachten en voelt zich vaak ook schuldig aan de ruzie tussen de ouders.
Het is een angstige periode waarin heel veel kinderen probleemgedrag beginnen te vertonen.
Ieder kind heeft zijn eigen manier van reageren...
De scheiding van de ouders is voor kinderen een ingrijpende verandering in hun leven.
Een scheiding roept bij kinderen veel uiteenlopende gevoelens op.
Na de scheiding laten kinderen veel verdriet zien maar ook angst voor de onbekende situatie en soms ook boosheid naar de ouders toe.
Vooral wanneer er een derde persoon in het spel is kan boosheid de boventoon voeren bij de enoties van het kind.
Maar soms zijn kinderen na een scheiding ook opgelucht en tevreden omdat er een eind is gekomen aan een zeer nare periode van veel ruzies in huis.
Deze gevoelens zijn zowel voor het kind, de ouders en de omgeving vaak minder goed te begrijpen.
Van deze gevoelens kunnen kinderen zeer in de war raken en opnieuw erg verdrietig en boos worden.
Een kind wil namelijk helemaal niet blij of opgelucht zijn met het vertrek van een ouder. Kinderen kunnen erg in de war raken van hun tegengestelde gevoelens na een scheiding.
Daarnaast zien we ook een groep kinderen die heel weinig emoties laten zien.
De scheiding lijkt hun weinig te kunnen schelen, maar meestal is het tegendeel waar.
Vaak stellen kinderen zich zo op om de ouders te ontzien.
Deze kinderen gedragen zich dan ook vaak extra lief of trekken zich erg terug om de ouders niet tot last te zijn.
Emotionele gevolgen van een scheiding
Ondanks het toch regelmatig voorkomt dat ouders gaan scheiden, schamen veel kinderen zich toch voor het feit dat hun ouders gescheiden zijn of gaan.
Ze vinden het moeilijk er met leeftijdsgenoten over te praten uit angst om gek of zielig gevonden te worden.
Soms speelt ook schaamte een rol wanneer het kind veel materialistische dingen is kwijtgeraakt door de scheiding.
We zien vaak bij kinderen van gescheiden ouders dat zij een gedeelte van de schuld van de scheiding bij zichzelf leggen.
Gedeeltelijk komt dit doordat vooral wat jongere kinderen zichzelf een grote rol toedichten in wat er om hun heen gebeurd.
Vooral peuters kunnen de schuld erg naar zich toetrekken, omdat zij zichzelf nog erg als de belangrijkste persoon in de wereld beschouwen.
Maar door de schuld op zich te nemen, proberen kinderen ook grip op de situatie te krijgen.
Iets wat buiten ze om gebeurd is is beangstigend en hebben ze niet in hun macht.
Door de schuld op zich te nemen, krijgen ze het gevoel het ook weer te kunnen herstellen.
Vanaf het eerste begin van de scheiding is het dan ook zeer belangrijk dat de kinderen buiten de conflicten gehouden worden.
Ook moet steeds weer aan het kind uitgelegd worden dat de papa en mama gaan scheiden, maar dat dit niet de schuld van het kind is.
Scheiden is iets wat grote mensen doen en daar hebben kinderen geen invloed op, dus ook geen schuld aan.
Bijna alle kinderen blijven na de scheiding hopen dat het wel weer goed komt.
Dit wordt nog versterkt wanneer een van de ouders eigenlijk niet wilde scheiden en het kind dit weet.
Het is dan ook zeer belangrijk dat wordt benadrukt ten opzichte van het kind dat de scheiding echt definitief is.
Veel ouders vinden het moeilijk om dit zo tegen hun kind te zeggen, ze zijn bang het kind verdriet te doen.
Maar het kind heeft meer verdriet door valse hoop.
De scheiding levert ook een hoop onzekerheid op.
Vaak zijn kinderen bang bepaalde dingen te moeten inleveren door de scheiding, wat natuurlijk een reëele angst is, omdat een scheiding vaak ook financieele gevolgen heeft.
Maar sommige kinderen zijn ook bang dat de ouder bij wie ze wonen de situatie niet aan zal kunnen.
Bij sommige kinderen bestaat ook de angst dat de andere ouder misschien óók wel weggaat.
Het kind voelt zich dan erg in de steek gelaten door de vertrekkende ouder.
Een scheiding kan kinderen ook het gevoel geven dat de ouders niet genoeg om het kind geven.
Waarom blijven de ouders niet bij elkaar zoals het kind graag wil, is dan vaak de gedachten van het kind.
En als papa en mama kunnen stoppen met van elkaar houden dan kunnen de ouders ook stoppen met van het kind houden.
Dit is een zeer beangstigende gedachten.
Soms zijn kinderen zelfs bang om net als de vertrekkende ouder' weggestuurd' te worden.
Deze twijfels over de liefde van de ouders wordt vaak geuit door lastig, aandacht vragend gedrag.
Het kind test op deze manier de liefde van de ouders uit: "Houden ze ook nog van me als ik vervelend doe".
Een ander groep kinderen probeert de ouders juist tot extra steun te zijn.
Ze stellen zich zeer meegaand op en proberen de ouder te helpen waar dat kan.
Soms gaat dit zo ver dat het kind zich gedeeltelijk verantwoordelijk gaat voelen voor de ouder.
Dit gebeurt vooral wanneer de kinderen al wat ouder zijn op het moment van de scheiding.
Het is na een scheiding ook van groot belang dat de ouders het kind duidelijk maken dat het geen keuze hoeft te maken tussen de ouders.
Er moet voorkomen worden dat het kind het gevoel heeft partij te moeten kiezen.
Een kind kan geen partij kiezen tussen de ouders want het wil de liefde van allebei en wil beide ouders geen verdriet doen.
De basis hiervoor wordt gelegd door als ouder nooit negatief over de andere ouder te praten tegenover het kind.
Steun voor het kind zoeken
Kinderen hebben tijdens en na een scheiding veel steun en uitleg nodig.
De belangrijkste steun moet toch van de ouders komen, hoe moeilijk dit soms ook is.
De scheiding is voor de ouders ook een zeer moeilijke periode.
Er moet veel geregeld worden, de toekomst is onzeker en ook de eigen emoties bij de scheiding spelen natuurlijk een belangrijke rol.
Daarnaast vinden de ouders het vaak door schulgevoel ook moeilijk om met het kind over de scheiding te praten.
De omgeving van het kind (opa/oma, leraar, buurvrouw etcetera) kan dan ook de nodige steun bieden.
Door het kind afleiding te bieden, door wat extra aandacht te geven, als luisterend oor en objectieve gesprekspartner.
Vanuit school kan er begrip zijn wanneer het leren een tijdje minder goed gaat.
Het is dus van groot belang voor de kinderen eerlijk te zijn over de scheiding en de mogelijkheid te bieden op een open manier te praten met de ouders.
Het kind zal niet altijd open staan voor een gesprek, maar het is goed als ouder wel steeds deze mogelijkheid te bieden.
De kinderen zijn na een scheiding gebaat bij een beetje extra aandacht, maar ook zo snel mogelijk weer regelmaat en structuur in hun leven.
Mijn Stagebegeleid(st)er.
Hoe zou het zijn als je straks in je stage komt en alles gaat heel leuk en je hebt het erg naar je zin.
Maar je stagebegeleid(st)er probeert je dwars te liggen omdat ze je niet mag.
Je kunt niet goed met haar overweg en probeert met haar te praten, maar het helpt niet.
Wat doe je op zo`n moment???
Ga je naar school en vertel je het je stagebegeleister op school..
Of laat je het voor wat het is en probeer je je tijd uit te zitten, omdat de rest wel leuk is aan de stage...?¿
Maar je stagebegeleid(st)er probeert je dwars te liggen omdat ze je niet mag.
Je kunt niet goed met haar overweg en probeert met haar te praten, maar het helpt niet.
Wat doe je op zo`n moment???
Ga je naar school en vertel je het je stagebegeleister op school..
Of laat je het voor wat het is en probeer je je tijd uit te zitten, omdat de rest wel leuk is aan de stage...?¿
Het grootste en moeilijkste obstakel in mijn stage...
Mijn grootste vraag is wat is het grootste en moelijkste obstakel wat ik kan tegen komen in mijn stage?
Er zullen vele dingen zijn die anders gaan dan dat ik zou verwachten, zoals het verzorgen van activiteiten.
Het omgaan met de verschillende kinderen met verschillende achtergronden en culturen.
Het taalgebruik van de kinderen, en ook het respect voor anderen.
Maar het allermoeilijkste lijkt mij iets wat je misschien niet veel tegenkomt, of misschien niet door hebt maar dat is Kindermisbruik of mishandeling.
Mijn grootste vragen zijn echter:
Hoe moet ik hier dan mee omgaan als ik hier achter kom?
Naar mijn begeleidster gaan en het haar vertellen.... Maar dan?¿
Wat moet ik doen met de informatie die ik misschien van het kind heb gekregen?
Het doorgeven maar dan... Hoe reageer ik op het kind, wat moet ik zeggen hoe moet ik mij gedragen tegenover haar/hem??
Hoe moet ik reageren tegen de ouders als ik het weet?
Kan ik mij inhouden mijn mond te houden, en de ouders niet te gaan veroordelen op wat er is gebeurd?...Kan ik de ouders nog onder ogen komen zonder mijn mond voorbij te praten over dat ik het ook weet?¿
Dit zijn allemaal dingen waarvan ik niet weet hoe ik moet reageren als het zou gebeuren...
Er zullen vele dingen zijn die anders gaan dan dat ik zou verwachten, zoals het verzorgen van activiteiten.
Het omgaan met de verschillende kinderen met verschillende achtergronden en culturen.
Het taalgebruik van de kinderen, en ook het respect voor anderen.
Maar het allermoeilijkste lijkt mij iets wat je misschien niet veel tegenkomt, of misschien niet door hebt maar dat is Kindermisbruik of mishandeling.
Mijn grootste vragen zijn echter:
Hoe moet ik hier dan mee omgaan als ik hier achter kom?
Naar mijn begeleidster gaan en het haar vertellen.... Maar dan?¿
Wat moet ik doen met de informatie die ik misschien van het kind heb gekregen?
Het doorgeven maar dan... Hoe reageer ik op het kind, wat moet ik zeggen hoe moet ik mij gedragen tegenover haar/hem??
Hoe moet ik reageren tegen de ouders als ik het weet?
Kan ik mij inhouden mijn mond te houden, en de ouders niet te gaan veroordelen op wat er is gebeurd?...Kan ik de ouders nog onder ogen komen zonder mijn mond voorbij te praten over dat ik het ook weet?¿
Dit zijn allemaal dingen waarvan ik niet weet hoe ik moet reageren als het zou gebeuren...
Mening over de BSO gastles
Op 4 Oktober 2007 hebben wij een gastles gehad over de buitenschoolse opvang.
Een verslag hiervan is te zien in mijn bibliotheek.
Voordat de vrouw hier kwam om ons er iets over te vertellen wist ik nog niet zoveel van de BSO af.
In de les heeft ze veel informatie gegeven over de BSO, en ik vond het wel erg interessant.
Alleen het ligt mij niet, heb ik een gevoel van.
Omdat je kinderen van 4 tot en met 12 jaar hebt in 1 groep, dus veel leeftijdsverschil en dan ook veel verschil in de ontwikkeling.
Het lijkt mij wel een uitdaging activiteiten voor deze kinderen te bedenken, omdat de ontwikkeling zo verschillend is van elkaar.
verder vond ik het wel heel leuk hoe ze met de thema`s in de vakantie`s te werk gingen.
Ik heb er wel veel van opgestoken en vond het een interesane les, alleen trekt het mij niet echt.
Een verslag hiervan is te zien in mijn bibliotheek.
Voordat de vrouw hier kwam om ons er iets over te vertellen wist ik nog niet zoveel van de BSO af.
In de les heeft ze veel informatie gegeven over de BSO, en ik vond het wel erg interessant.
Alleen het ligt mij niet, heb ik een gevoel van.
Omdat je kinderen van 4 tot en met 12 jaar hebt in 1 groep, dus veel leeftijdsverschil en dan ook veel verschil in de ontwikkeling.
Het lijkt mij wel een uitdaging activiteiten voor deze kinderen te bedenken, omdat de ontwikkeling zo verschillend is van elkaar.
verder vond ik het wel heel leuk hoe ze met de thema`s in de vakantie`s te werk gingen.
Ik heb er wel veel van opgestoken en vond het een interesane les, alleen trekt het mij niet echt.
vrijdag 26 oktober 2007
Gastles BSO
BSO BuitenSchoolse Opvang
Op 4 oktober 2007 hebben we een gastles gehad bij ons op school.
Deze gastles ging over de Buitenschoolse opvang (BSO).
Ze vertelde ons dat veel mensen vooroordelen hebben als ze aan de BSO denken, ze denken vaak dat de kinderen brutaal zijn en niet luisteren.
Dit is niet het geval, net zoals bij elke opvang heb je er kinderen bij tussen zitten die brutaler zijn dan andere leeftijdsgenoten.
Maar ook van deze kinderen krijg je veel liefde, ze geven je vaak een knuffel en komen bij je op schoot zitten.
Er zitten ook nog voordelen aan, je hoeft namelijk geen luiers meer te verschonen.
Er is veel minder verzorging zodat je tijd over houd om leuke dingen te doen.
Ze kunnen zelf lopen, dus je hoeft ze niet te tillen.
Het meubilair is hoog, zodat je niet hoeft te bukken.
En de kinderen kunnen hun eigen broodje smeren tussen de middag.
Maar het is ook een groot voordeel dat de kinderen al zelfstandig zijn, ze kunnen dus al veel dingen zelf.
Je bent meer bezig met de kinderen te sturen en ze te ondersteuning in de dingen die ze doen. Geen dag is hetzelfde omdat ze kinderen zelf mogen weten wat ze gaan doen, als ze willen knutselen mogen ze gaan knutselen of willen schilderen mogen ze dat ook doen. Er is dus altijd afwisseling in de BSO.
De kinderen worden van school opgehaald door de mensen van de BSO, en mee genomen naar de opvang.
Eenmaal daar aangekomen zijn er veel leuke dingen voor de kinderen te doen, zoals bijvoorbeeld een poppenhoek, een keukentje en ze mogen achter de computer. (Dit wel met beperkte mate.)
Ook de verjaardagen van de kinderen worden geviert op de BSO, de kinderen vinden dit altijd heel gezellig en leuk.
Als de kinderen vakantie hebben van school gebruikt men thema`s om het leuk te maken.
Zoals sinterklaas, carnaval of bijvoorbeeld ziekenhuis.
Als er dan zo`n thema is word de hele BSO omgebouwd.
Ik zal het voorbeeld ziekenhuis gebruiken.
Ze maken dan van verschillende kamers in het gebouw vanalles, bijvoorbeeld een slaapzaal of een operatiekamer.
Ze hadden zelfs iemand ingehuurd om de kinderen te sminken, dit vonden de kinderen heel leuk en iedereen liep dan ook met een goot bloedende snee op zijn/haar arm, been of gezicht door de opvang.
Zo is de BSO altijd leuk en is het heel afwisselend werk om te doen.
Op 4 oktober 2007 hebben we een gastles gehad bij ons op school.
Deze gastles ging over de Buitenschoolse opvang (BSO).
Ze vertelde ons dat veel mensen vooroordelen hebben als ze aan de BSO denken, ze denken vaak dat de kinderen brutaal zijn en niet luisteren.
Dit is niet het geval, net zoals bij elke opvang heb je er kinderen bij tussen zitten die brutaler zijn dan andere leeftijdsgenoten.
Maar ook van deze kinderen krijg je veel liefde, ze geven je vaak een knuffel en komen bij je op schoot zitten.
Er zitten ook nog voordelen aan, je hoeft namelijk geen luiers meer te verschonen.
Er is veel minder verzorging zodat je tijd over houd om leuke dingen te doen.
Ze kunnen zelf lopen, dus je hoeft ze niet te tillen.
Het meubilair is hoog, zodat je niet hoeft te bukken.
En de kinderen kunnen hun eigen broodje smeren tussen de middag.
Maar het is ook een groot voordeel dat de kinderen al zelfstandig zijn, ze kunnen dus al veel dingen zelf.
Je bent meer bezig met de kinderen te sturen en ze te ondersteuning in de dingen die ze doen. Geen dag is hetzelfde omdat ze kinderen zelf mogen weten wat ze gaan doen, als ze willen knutselen mogen ze gaan knutselen of willen schilderen mogen ze dat ook doen. Er is dus altijd afwisseling in de BSO.
De kinderen worden van school opgehaald door de mensen van de BSO, en mee genomen naar de opvang.
Eenmaal daar aangekomen zijn er veel leuke dingen voor de kinderen te doen, zoals bijvoorbeeld een poppenhoek, een keukentje en ze mogen achter de computer. (Dit wel met beperkte mate.)
Ook de verjaardagen van de kinderen worden geviert op de BSO, de kinderen vinden dit altijd heel gezellig en leuk.
Als de kinderen vakantie hebben van school gebruikt men thema`s om het leuk te maken.
Zoals sinterklaas, carnaval of bijvoorbeeld ziekenhuis.
Als er dan zo`n thema is word de hele BSO omgebouwd.
Ik zal het voorbeeld ziekenhuis gebruiken.
Ze maken dan van verschillende kamers in het gebouw vanalles, bijvoorbeeld een slaapzaal of een operatiekamer.
Ze hadden zelfs iemand ingehuurd om de kinderen te sminken, dit vonden de kinderen heel leuk en iedereen liep dan ook met een goot bloedende snee op zijn/haar arm, been of gezicht door de opvang.
Zo is de BSO altijd leuk en is het heel afwisselend werk om te doen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
