In het begin was ik altijd negatief, ik haal het niet. Ik kan het niet, totdat ik bij mijn huisige stageadres kwam. Daar werdt tegen mij gezegd `Je kunt het wel`. Dat negatieve heb ik meegekregen uit mijn vorige stage die ik niet heb gehaald. zij waren altijd negatief, en nooit positief. Als je een gesprek had werden de negatieve dingen genoemd nooit de positieve. Zelf niet op de de groep een keer een knipoogje of een klopje op mijn schouder.
Eenmaal op mijn nieuwe stage ging het geweldig, ik paste goed in het team en kon met iedereen overweg. Maar toch bleef die onzekerheid. Eenmaal er voor uit gekomen wat er nou aan de hand was, werdt er tegen mij gezegd dat ik het super goed deed. En dat er nog niets negatiefs was over mij en mijn functioneren. Dat voelt super fijn en toch is het dubbel, want in je achterhoofd blijven de negatieve woorden er zo af en toe doorheen komen...
zou dit altijd zo blijven waar je ook werkt of gaat het gevoel langzaam weg en komt het zelfvertouwen weer naar boven?¿
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten